W dniu 30 października 2015 Uczniowie I i II klasy Szkoły Usług Hotelarskich oraz I klasy Niepublicznej Szkoły Przysposabiającej do Pracy udali się z nauczycielami oraz Panem Dyrektorem Antonim Kamińskim do dębickich miejsc pamięci. Pierwszym etapem była wizyta przy pomniku św. Jana Pawła II na Placu Solidarności.
Kolejnym etapem były dęby katyńskie oraz pomnik ofiar które zginęły w katastrofie samolotu w Smoleńsku. Po modlitwie Pan Dyrektor przybliżył uczniom historię Katynia gdzie z rozkazu Stalina pomordowano kwiat polskiej inteligencji.
Ostatnim kulminacyjnym etapem patriotycznej wycieczki było zaświecenie zniczy na grobach żołnierzy na Cmentarzu Wojskowym. Pan Kamiński przekazał tutaj uczniom informacje o udziale żołnierzy Wojska Polskiego na różnych frontach i polach bitew I i II wojny światowej. Na cmentarzu wojskowym w Dębicy spoczywają m.in. żołnierze polscy polegli w walkach na kresach wschodnich w latach 1918-1920, żołnierze kampanii wrześniowej 1939 r., stu polskich więźniów zamordowanych przez hitlerowców 27 czerwca 1940 r. w lesie koło Lubziny, 53 partyzantów zamordowanych w 1943 r. na terenie cmentarza żydowskiego, 54 więźniów rozstrzelanych 2 lutego 1944 r. na nasypie kolejowym w odwecie za zamach kolejowy w Czarnej, żołnierze Armii Krajowej polegli w czasie wojny a także żołnierze I wojny światowej.
Uczniowie i nauczyciele zapalili znicze także na grobach twórców literatury, których groby znajdują się także na cmentarzu wojskowym w Dębicy. Znaleźli tutaj spoczynek związani z Dębicą: Jerzy Żuławski – poeta, dramaturg i pisarz, zmarły w 1915 r, Waleria Szalay-Groele – autorka powieści historycznych zmarła w 1957 r. oraz Władysław Strumski – pisarz powieści historycznych, zmarły w 1991 r.
Na koniec uczniowie i nauczyciele Szkoły Usług Hotelarskich oraz Niepublicznej Szkoły Przysposabiającej do Pracy, stojąc w zadumie przy symbolicznym grobie – pomniku dębickich Sybiraków, pochowanych na „nieludzkiej ziemi”, wzniesionym przez współczesnych dębiczan w 1966 r. – wysłuchali kilku zdań dyrektora na temat jeszcze jednej wielkiej tragedii Polaków, zsyłanych na Sybir przez władze Związku Radzieckiego, przypominając, że 17 września 1939 roku Armia Czerwona wkroczyła na tereny wschodnie Rzeczypospolitej i faktycznie opuściła Polskę dopiero po 50 latach, a wschodnie ziemie (prawie połowa terytorium) II Rzeczypospolitej na mocy traktatu w Jałcie nie powróciła do Polski.
